Rozdział 15

Wracałam po męczącym i długim dniu w szkole. Rano byłam u dyrektora na dywaniku, bo zapomniałam identyfikatora bez którego nie wpuszczają do szkoły. Dostałam trzy upomnienia i jedną uwagę. Na godzinie wychowawczej musiałam tłumaczyć się z nieobecności, które wpisali mi nauczyciele, bo nie odezwałam się kiedy wyczytywali moje imię i nazwisko, a na dodatek podpadłam wiedźmie od chemii i jakiejś lasce na którą przypadkowo wpadłam i "zapomniałam" ją przeprosić.  A na domiar tego wszystkiego, wracając ze szkoły zaczęło lać, więc gdy doszłam  do domu chłopaków byłam cała mokra. Nikogo nie było, ale drzwi były otwarte więc postanowiłam poczekać na nich w środku.  Rzuciłam w kąt swoje ulubione, a teraz już całkiem przemoczone trampki. Poszłam na górę i po chwili znalazłam się w pokoju, który już dobrze znałam. Rozglądałam się po pokoju: stos ciuchów porozrzucanych na łóżku, kosmetyki walające się po wszelkich półkach, batony, ciastka, cukierki i wszelkie możliwe pierdoły zaśmiecają cały pokój. W kącie stała walizka na wpół zapełniona. Cały Niall. Nieogarnięty jak jego pokój.
Założyłam jego dużą bluzkę, którą znalazłam w jego szafie i wydawała się świeża, uczesałam włosy i rozłożyłam się na łóżku. Wtuliłam się w koc i wzięłam głęboki oddech. Poczułam jego zapach, taki przyjemny i kojący.
Za oknem padał deszcz, a krople delikatnie spływały po szybie. Zastanawiałam się jak by to było, gdyby on położył się teraz obok mnie i głaskał po ręce. Nagle drzwi do pokoju otworzyły się, a w nich stanął Niall.
-No proszę... Kogo my tu mamy- zadrwił.
-Hahah... Ten widok jest bezcenny!- krzyknęłam do niego, widząc go całego mokrego. Włosy miał jak po wyjściu spod prysznica.
-Bardzo śmieszne. Ej! Nie mów, że ty leżysz cała mokra w moim łóżku! Ja na nim śpię- wymamrotał.
-To by było dobre. No, ale niestety pozwoliłam sobie pożyczyć od ciebie jakąś, chyba czystą bluzkę- powiedziałam i wybuchnęłam śmiechem. Niall podszedł do swojej szafy i wyciągnął z niej suche ciuchy.
Siedziałam na łóżku i patrzałam, jak się przebiera. Lubiłam jego umięśnione plecy i szerokie ramiona. Spojrzał na mnie i zaśmiał się na widok mojej miny.
-Mała, nie napalaj się tak- mruknął i rzucił we mnie mokrą koszulką.
-Nie wyobrażaj sobie za dużo- rzuciłam na odczepnego i wytknęłam mu język.
-To może ja pójdę zrobić herbatę- zaśmiał się i pospiesznie zbiegł do kuchni.

                                                                        Oczami Nialla

Starałem się uspokoić i mimo obaw cały stres odpłynął wraz z wrzątkiem wlanym do kubków z herbatą. Najostrożniej jak umiałem ruszyłem po schodach do przyjaciółki.
Na szczęście nie rozlałem ani kropelki, co w moim przypadku było malutkim sukcesem, gdyż rzadko się to u mnie zdarza.
Postawiłem kubki na stoliku i położyłem się koło Igi.
-Słyszałam kiedyś, że baaaardzo mocna herbata działa jak narkotyk. Poprawa humor, nie czuje się wtedy nic i jest się szczęśliwym- poinformowała, przerywając cisze.
-Haha. Okej to poczekaj- powiedziałem i pobiegłem w stronę kuchni. Wyjąłem z pojemnika sześć torebek herbaty i wróciłem do swojego pokoju.
-A teraz naćpamy się herbatą- parsknąłem śmiechem. Wrzuciłem po trzy torebki i wymieszałem. Podałem jedną z szklanek dziewczynie.
-Nasze zdrowie- powiedzieliśmy chórkiem i stuknęliśmy szklanki. Przystawiłem naczynie do ust i upiłem potężnego łyka. Gdy tylko ciecz rozbiegła się po moim gardle musiałem bardzo starać się, aby jej nie wypluć. Była okropna ! Spojrzałem na Igę. Ona najwyraźniej też nie lubiła gorzki herbat. Jej twarz wykrzywiała się w grymasie, ale uparcie piła dalej. Wziąłem z niej przykład. Gdy już skończyłem odstawiłem kubek na biurku.
-Chyba mam odlot - rzuciłem żartobliwie. Iga zaśmiała się.
- Ja też. Widzę białe konie i jednorożce - tym razem to ja zacząłem się śmiać.
- Może i działa jak narkotyk, ale jest wstrętna  - skrzywiłem się, przypominając sobie jej smak.
- Tu się z tobą zgodzę. Żeby jeszcze była posłodzona, to może by lepiej smakowała...
- Czyli następne ćpanie herbatą zaczniemy od jej posłodzenia- ustaliliśmy ze śmiechem. Spojrzałem na dziewczynę z zachwytem. Była taka piękna. Włosy kaskadami opadały jej na twarz i ramiona. Malinowe usta prawie zawsze rozchylone były w uśmiechu, a brązowe oczy patrzyły na świat z rozwagą. Z charakteru była trochę podobna do Liama. Właśnie, Liam. Mój przyjaciel, najlepszy kumpel. Łączy nas wielka przyjaźń, a mimo to ranimy się nawzajem. Widzę ból w jego oczach, kiedy widzi mnie z Igą. Z kolei we mnie się gotuje gdy widzę ich razem. Że też amor musiał połączyć nasze serca z tą samą dziewczyną.
- Niall ! Słyszysz mnie ?! - Iga pomachała mi przed twarzą dając mi do zrozumienia, że ją olewam.
- Przepraszam, zamyśliłem się - odgarnąłem włosy z jej twarzy.
- Mówiłam o tym, że chyba reszta zespołu wróciła, bo coś głośno jest na dole.
- Ach to - mruknąłem rozczarowany- Pewnie tak, chodźmy na dół.
 Podnieśliśmy się i razem zeszliśmy na parter, gdzie w salonie siedziało czterech idiotów. Aby się zgadzało ruszyłem na łóżko, aby do nich dołączyć.

                                                                       Oczami Igi

Moje przypuszczenia okazały się trafne. Gdy pojawiliśmy się na dole, reszta bandy siedziała na kanapach. Z włosów kapała im woda.
- Witajcie - rzuciłam przyjaźnie.
- Hej Iga ! - Jak na komendę poderwali się do postawy siedzącej i zaczęli mnie mocno przytulać. Gdy nadeszła chwila Liama, ten podszedł do mnie z uśmiechem. Spojrzeniem ogarnął koszulkę Nialla po czym nie ukazując żadnych emocji mocno mnie przytulił. Ciepło rozeszło się po moim ciele, w nozdrzach poczułam zapach jego perfum. Były cudowne. W jego ramionach było mi tak dobrze, nie chciałam ich opuszczać. Wiedziałam jednak, ze reszta patrzy się na nas. W tej reszcie był również Niall. To ostudziło moje zapędy. Całą siłą woli odsunęłam się od Liama uśmiechając się pokrzepiająco. Spojrzałam szybko na Nialla. Stał smutny obok Zayna. Cholera, znowu coś zepsułam. Pomachałam mu. Odmachał mi z uśmiechem, ale widziałam że szczęśliwy to on nie jest.
- Idę do toalety - rzucił. Wzruszyliśmy ramionami i siedliśmy na swoich miejscach. Normalna potrzeba fizjologiczna, tak ? Harry włączył telewizor.

- Ooo może będzie kolejny odcinek ,,Mody na sukces" ? - mruknęłam z nadzieją. Styles spojrzał się na mnie krzywo, przez co ucichłam. Siedzieliśmy tak dłuższy czas. Zastanawiałam się czemu Nialla tak długo nie ma. No, bo ile można siedzieć w kiblu ?! Nagle usłyszałam jakiś dziwny dźwięk. Ktoś jakby krzyczał.
- Harry ścisz telewizor. - chłopak popatrzył na mnie pytająco, ale wykonał moje polecenie. Zrobiło się cicho.
- Słyszycie ? Jakby ktoś wołał - mruknęłam.
- To dochodzi z łazienki - odezwał się Louis.
- Chodźcie zobaczymy - wtrącił się Zayn. Ruszyliśmy za Mulatem. Gdy już byliśmy pod łazienką okazało się, ze to Niall tak wołał.
- Horan wszystko dobrze? zapytał z wahaniem Liam.
- No kurwa nareszcie!- usłyszeliśmy jego wzburzony głos-Wołam i wołam! Zatrzasnąłem się!-
 Gdy dotarło do mnie to co mówił zamarłam.
- Niall! Nic ci nie jest! - zawołałam wystraszona.
- Wszystko w porządku Iga, tylko drzwi się zamknęły.
- Spokojnie nie panikuj! Zaraz cię wyciągniemy! Nie idź w stronę światła- wykrzykiwałam rozgorączkowana. Reszta patrzyła się na mnie jakbym była kosmitką.
- Iga do cholery, ja się tylko zatrzasnąłem. Nie umieram ani nic - powiedział znudzonym głosem. Starałam się ogarnąć.
- Nie możesz wyskoczyć przez okno? - zapytał Louis.
- Z drugiego piętra idioto?!
- Ach no tak - odmruknął Tommo. Usiadłam opierając się plecami o ścianę. Zasłoniłam twarz ręką i zaczęłam się zastanawiać jak pomóc Blondynowi. Po chwili dało się usłyszeć słaby, rechoczący śmiech. Odwróciłam się by spojrzeć skąd pochodzi. Właścicielem śmiechu był Harry.
- I co się śmiejesz pacanie ?! Może byście mnie łaskawie stad wydostali ?! Głodny jestem - dał się słyszeć tłumiony warkot Nialla.
- Niech ... Tylko.. Się ... Fanki ... Dowiedzą ... Już widzę ten .... Nagłówek : Niall... Horan... Zatrzaśnięty... W toalecie haha - Styles był cały czerwony ze śmiechu. W sumie ta sytuacja była zabawna. Naraz wszyscy wybuchnęliśmy śmiechem. Oprócz Horana rzecz jasna.
- Ale śmieszne, doprawdy. HA-HA. Się uśmiałem - burknął. Był naprawdę wkurzony.
Zobaczyłam jak Liam ogarnia się i idzie na dół. Reszta spojrzała zdziwiona na odchodzącego Payne'a potem na mnie. Wzruszyłam tylko ramionami. W milczeniu zastanawialiśmy się jak wydostać Nialla z łazienki. Co chwilę dało się słyszeć wiązankę przekleństw z ust blondyna. Nagle przy nas pojawił się Liam z podręczną skrzynką na narzędzia. Spojrzeliśmy na niego zbici z tropu.
Liam i narzędzia ? Niee.



-------------------------------------------------------------------
                                 POKÓJ WAM :D
Przybywamy z 15 juz rozdziałem ! I jak wam się podoba ? Postanowiłyśmy akcję ratunkową Nialla troszkę przedłużyć haha. Wiecie ja, czyli Liamkowa zgłosiłam się do konkursu i nie wiem kiedy będzie następny rozdział, zrozumcie mnie proszę i trzymajcie kciuki ♥
Liczymy na komentarze, bo Wasze zdanie jest najważniejsze♥

Love you so much - Liamkowa♥